Even zeuren..

Hay allemaal!

Wat waren dat een dagen de afgelopen dagen zeg. Soms schrijf ik even een paar dagen niet omdat er gewoon niks gebeurt. Je gaat dan naar stage, je werkt, je eet, je slaapt en dat is je dag. Soms merk je er niks van dat je in het verre SU zit. Ja en eerlijk is eerlijk.. ik begin thuis nu toch wel te missen, maar we gaan door!

De afgelopen dagen ging het niet allemaal even lekker hier.
Het begon met de heenweg richting stage. Onderweg komen we als sinds we hier zijn een hond tegen die daar ligt te rotten. Nu is er niks meer van over, behalve botten. Zo vies om te zien. Vervolgens een stukje verder ligt er weer een kers verse aangereden hond half over de weg. Zo onwerkelijk hoe mensen daar hier mee omgaan. Dat is gewoon echt om te huilen! En ja hoor als het nog niet erg genoeg was.. Op de terug weg na stage, WEER een aangereden hond. Ik ga maar even rond zoeken of er niet iets bestaat hier om die hondjes op te ruimen. Maargoed dit moest ik even kwijt.

Het begon gister..
Begrijp me niet verkeerd, ik heb het hier super naar mijn zin. Maar het is niet zo dat wij hier alleen maar lekker in de zon zitten en genieten van het weer! We werken hier keihard. En dat terwijl de rest van de collega's gewoon niks uitvoert. Dat is zo frustrerend. Prima dat dat de cultuur is, daar wil ik me ook best op aanpassen, maar er is een verschil tussen aanpassen en gebruikt worden om te werken. We hebben het nu ondertussen bijna 3 weken vol gehouden, maar het werd nu toch echt te veel. Jahoor en daar zit je dan, verweg in Suriname met tranen.. Buiten in de tuin op het bankje. Skypen met mama helpt dan gelukkig nog een beetje, maar op dat moment ben je het liefst veilig thuis. De anders meiden kwamen al snel buiten en hebben we erover gepraat. Ik was niet de enige die er zo over dacht hier. We hebben samen nagedacht over een oplossing.
1. Terug naar Nederland (Geen goede oplossing).
2. Zo laten en verder gaan (Geen goede oplossing).
3. School inlichten en die het laten oplossen (Geen goede oplossing).
4. Direct naar het RCR en een gesprek aanvragen (Goede oplossing).

Aangezien we met zijn drieën overstuur waren moesten we er wel gelijk wat aan doen. We zijn hier om dingen te leren. Niet om hard te werken omdat ik thuis niks anders te doen zou hebben.

Ik ben super blij dat ik bij mijn afgelopen stage heb geleerd om voor mezelf op te komen. Dat heb je hier zo hard nodig, anders red je het niet!

Zo nu genoeg stomme dingen geschreven. Gelukkig is het allemaal uitgesproken. Als tegemoetkoming mogen we gratis zwemmen bij het RCR. Ook worden we uitgenodigd voor trips. Super leuk natuurlijk! De dag hebben we gister afgesloten met een lekker etentje bij Zus & Zo in het centrum van Paramaribo met zijn drieën. Ik ben stiekem wel trots op mezelf en de meiden! Hier kom je erachter dat er niemand is die je hand beet houdt bij de dingen waar je hier tegenaan loopt. Je bent hier op elkaar aangewezen.

Vandaag gaan we er weer tegenaan en er een lekker zonnig dagje van maken! We gaan zo eerst lunchen in het centrum. En vanavond lekker met zijn drieën thuis zijn.

Voor familie en vrienden etc. die m'n adres willen hebben.
(anders moet ik het 428394x typen):
Hoenderparkweg 65, Paramaribo
(We hebben geen postcode hier).

Nou ik denk dat ik wel weer genoeg onzin heb geschreven. Sorry mam, deze was voor jou niet zo interessant omdat je alles al wist hihi!

Tot snel allemaal en een dikke kus vanuit het zonnige Paramaribo!
Ohja en allemaal een heel gelukkig en gezond nieuwjaar aangezien het hier oud en nieuw is.

LIEFS xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx