Twee in één blog dit keer!
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
01 April 2015 | Suriname, Paramaribo
Dit is de blog die ik ongeveer twee weken terug heb geschreven, maar weg was! Bij deze dan alsnog mijn blog.
Wat heb ik genoten van mijn verjaardag vorige week vrijdag! In de ochtend werd ik alleen wakker, liep mijn kamer uit en keek vol bewondering naar alle slingers en ballonnen die waren opgehangen door mijn vriendinnetjes. In mezelf moest ik lachen, maar keek rond en voelde me toch best alleen.. Ik ben terug naar mijn bed gegaan om alle lieve felicitaties vanuit Nederland te lezen op mijn telefoon. Langzaam aan ben ik gaan ontbijten. De andere meiden waren aan het werk, die zouden misschien eerder klaar zijn. Ik ben gaan lunchen met een lieve collega.. we hebben de meiden opgehaald van het RCR en zijn bij Zus en Zo gaan lunchen. Heerlijk genoten in de zon.. Mijn eerste en laatste verjaardag eindelijk buiten vieren hihi. In de namiddag zijn we terug naar huis gegaan om ons klaar te maken. We gingen wokken met de andere meiden. Het was super gezellig! Wat heb ik genoten van deze dag zeg.. het was een dag met een lach en een traan.
Ondertussen heb ik al een verzameling van allemaal verjaardagskaarten van alle lieve mensen die deze hebben verstuurd! Ze hangen aan de muur in de woonkamer, ik kan ze elke dag bewonderen! Ook zijn er nog een paar onderweg. Die zie ik vanzelf wel verschijnen, dan heb ik nog wat om naar uit te kijken hahaha. Ik wil in ieder geval iedereen super bedanken voor alle lieve woorden en kaartjes die ik heb gekregen!!
Zondag 15 maart waren we al vroeg uit de veren voor een trip naar Brownsberg. Om 8uur zouden wij vertrekken vanaf 't Vat (een restaurant, wat midden in het centrum van Paramaribo ligt). Met iets of wat haast waren we net op tijd om 8uur bij 't Vat aangekomen. Staan we daar te wachten.. geen gids te bekennen! Bleek het dat we om half 9 er pas moesten zijn!! Ach beter te vroeg dan te laat. Onze dag begon al goed in ieder geval. Ja hoor om half 9 stond onze gids van de dag klaar. We gingen een busje in waarmee we naar Brownsberg zouden rijden. Onderweg zouden we nog gaan ontbijten. Na ongeveer drie kwartier rijden stopte we om een broodje ei te eten bij een buiten café. Na deze korte pauze zijn we snel verder gereden. Het was nog een uur en een kwartier rijden ongeveer. We kwamen eerst aan bij een marrondorp. Dit was gelijk een heel andere wereld dan hier in de stad Paramaribo. We reden verder over een zandweg. We kwamen bij het begin van de Brownsberg. Het was een smalle rode zand weg, waar je ook tegenliggers kon krijgen, wat we ons niet voor konden stellen. Het was super steil. Met toch wel een beetje zweethandjes reden we naar boven, kijkend uit ons raampje naar het ravijn. Halverwege kwamen we een bord tegen met '' receptie '' waar we ons moesten melden. Eenmaal boven waren we allemaal blij dat we heel boven waren gekomen. Wat een prachtig uitzicht zeg daar boven op die berg. Vanaf 500m hoog hebben wij even genoten en wat foto's gemaakt van het uitzicht. Kort daarna ging ons avontuur beginnen! Allemaal nog even snel plassen voor de toch begon natuurlijk.. Wees overal op voorbereid hier in SU (geen wc papier natuurlijk).
Daar gingen we dan, 6 meiden de jungle in! We liepen een soort bospad in. We dachten: nou moet dit het zijn? Het leek een beetje op de biesbos maar dan met salamanders. 10 minuten verder kwamen wij aan bij een bordje: Leo val en Irene val. Onze gids heeft eerst voor ons allemaal een stok gekapt. Deze moesten we mee nemen voor ondersteuning onderweg (achter af was het super fijn die stok). Eerst richting de Leo val. Het was ongeveer drie kwartier lopen steil naar beneden. Dat was afzien. Onderweg bedacht ik me, dat ik die zelfde weg dus ook weer omhoog moest! * ow neeee!* Eenmaal aangekomen bij de Leo val hebben we daar foto's gemaakt. Het was super mooi om dit te zien. Zo mooi de natuur hier, ook al ben ik er normaal niet zo van. Na een pauze bij de waterval, zijn we verder gegaan. We konden kiezen: 1. Terug naar het begin punt en akkoord gaan met 1 waterval gezien te hebben. Of 2. Nog twee uur verder lopen naar de Irene waterval. We hebben gekozen voor het tweede. Met nog net het besef met hoe zwaar het zou zijn!!! Jeetje, als ik dit van te voren wist..
Maaaar.. het was zeker de moeite waard. We hebben heerlijk bij de waterval gezeten, tot het ging regenen. Toen moesten we de weg terug nog.. Wat een hell!! Met 5 tussenstops hebben we de berg weer beklommen. Wauw wat een klim.. t was de eerste en laatste keer dus hahaha. We hebben heerlijke bami gegeten toen we terug kwamen. De terug weg naar huis zijn we met z'n allen gaan slapen. Eenmaal heerlijk thuis gekomen hebben we gegeten en zijn gaan slapen. De volgende dag werden we alle 3 ziek wakker. En ja, we moesten eigenlijk werken. In totaal zijn we een week lang ziek geweest en hebben we twee weken ons echt rot gevoeld. Vandaar dat er geen blogs te lezen waren.
Ik ga maar gewoon verder met mijn nieuwe blog hier onder aangezien ik niet heel erg veel te vertellen heb geloof ik.
Afgelopen week is de laatste week geweest van onze buurmeisjes, die ik inmiddels wel vriendinnen kan noemen. Ze zijn net vertrokken naar Zanderij. Wat een gezellige tijd hebben we gehad zeg!! Heel erg leuk om deze ervaring te delen met een geweldige groep meiden. Meiden ik wens jullie een goede terug reis, ik verwacht niet dat jullie dit lezen eigenlijk hihi.
Ook heb ik afgelopen week heerlijk geshopt in de stad Paramaribo, wat voor ons ongeveer 15 min fietsen is. Ook bij de hermitage mall geweest. Allemaal leuke souvenirs gekocht en natuurlijk kleding en schoenen voor mijzelf!
We zijn begonnen aan de laatste maand! We tellen niet meer in weken maar in dagen. Zo snel gaat het.. We zijn de fase overheen dat er heimwee was. Nu gaan we onze laatste fase in. Vanavond begin ik aan me reeks van 5 diensten. Twee avonden en drie nachten. In totaal moet ik nog 8 dagen stage lopen en dan zit deze stage er op voor mij! Ik heb leuke maar ook minder leuker herinneringen aan Suriname en mijn stage plek. Ik heb geleerd om voor mezelf op te komen wanneer dit nodig is. Ik heb geleerd om zelfstandig te zijn, nog meer dan wat je al in Nederland moet zijn. Wat ik wel jammer vind is dat we weinig verpleegtechnische vaardigheden hebben kunnen doen. Ach, je kan niet alles hebben he! Het is nu in ieder geval al een hele ervaring. Als ik kijk naar hoe we begonnen bij het RCR en hoe we eindigen bij het RCR, denk ik dat we echt veel stappen hebben gemaakt. Wij zelf en ook de organisatie. Straks is het nog jammer om weg te gaan!! hahaha nee hoor, ik verlang super erg naar thuis. Ik kan niet wachten om mijn lieve familie en in het bijzonder mijn moedertje weer te zien! En natuurlijk mijn twee lieve hondjes.
We gaan nog wat leuke dingen plannen, waar ik jullie zeker van op de hoogte zal houden. Het is lastig om foto's hier op te zetten, dat begrijp ik niet helemaal. Met vele ben ik ook vrienden op Facebook dus daar zien jullie ook het één en ander voorbij komen. Ik hoop dat ik jullie niet te veel op gehouden heb met deze lange blog, maar het was twee in één! Vandaag heb ik trouwens weer nieuwe kaarten binnen gehad hoor!! Superr leuuuuuk. Alleen jammer dat de ene wel aan komt en de ander niet.
Lieve allemaal, ik ga er weer vandoor! Zo weer aan het werk. Owja, voor dat ik het vergeet: het is nu 5uur tijdsverschil.
Veel liefs van mij!
xxxxxxxxxxxxxxxx
-
01 April 2015 - 21:18
Eveliene:
Ben zo super trots op je!!! ❤️ -
02 April 2015 - 16:23
Petra Tieman :
Leuk om je blog te lezen. Nog gefeliciteerd met je verjaardag. Dat zal best raar geweest zijn om alleen te zijn met je verjaardag. Gelukkig heb je verder een geweldige dag gehad. Jullie hebben al veel gezien van het land. Fijn dat het goed gaat op stage en ik geloof dat dit met vallen en opstaan gaat. Geniet van de komende tijd en succes met je stage! Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley